Over een week, op woensdag 23 februari, vertrek ik naar de Paralympische Spelen in Beijing. En wát heb ik er zin in. Ik heb inmiddels een beginnetje gemaakt met inpakken, dus wordt het echt serieus.
Ik leef nu in isolatie, samen met mijn vriendinnetje Angela en de hond van mijn moeder. Dat laatste is erg fijn, omdat ik met de hond toch een paar keer per dag buiten kom. Verder zie ik zo weinig mogelijk mensen, alles om maar geen corona te krijgen en niet positief te testen. Het leven is dus een beetje saai, maar ik pak zo wel genoeg rust om straks in China top aan de start te komen.
En ik voel ook dat ik er superklaar voor ben. Afgelopen weken hebben we nog een trainingskamp gehad in skigebied Glungezer Bahn in Tirol (Oostenrijk). Een klein wintersportgebied, dus niet zoveel mensen en we hebben daar heel specifiek kunnen trainen. Speciaal voor ons was er een startsectie gebouwd waar we op getraind hebben. Ik heb heel veel runs kunnen doen, steeds weer achter een sneeuwscooter naar boven; alles om goed voorbereid te zijn op de start, die ongelofelijk belangrijk is in onze races.
Coronaregels
Nog 7 nachtjes slapen en dan stappen we in het vliegtuig. De omstandigheden worden in Beijing anders dan we gewild hadden, maar ja, dat wisten we al even. Door corona is het overal streng en beperkt wat we kunnen en mogen, daar zijn we wel aan gewend. Ik heb genoeg spelletjes en andere dingen ingepakt om me te kunnen vermaken tussen de trainingen en wedstrijden door. Dus dat komt zeker goed!
Olympische course
Het was te gek om de afgelopen week onze Olympische collega’s te zien vlammen in Beijing. De snowboardcross die zij hebben gereden, is in grote lijnen vergelijkbaar met wat wij gaan doen. De course is voor ons wat korter en iets aangepast, maar het was tof om te zien waar wij straks terechtkomen. Een niet zo lange course, met veel rollers en glijstukken; dat ligt me wel. Ik heb er enorm zin in!
