Vier meiden tegelijk in de course. Dat was het idee voor de WK-finale in Finland. Tot nu toe was het 1 tegen 1, nu zouden we next level gaan racen. Door een sneeuwstorm en stroomuitval hadden we geen fatsoenlijke training gehad, maar toch… Het is gewoon waar de sport heen gaat!
De Big Final werd ikzelf tegen teamgenootjes Anne, Lisa en de Canadese Sandrine Hamel. Superspannend! Ik heb het hele seizoen al moeite met inhalen en wist: ik moet het gewoon durven! Na de start lag ik 3e. Voor Anne en achter Lisa en Sandrine. Ik probeerde Sandrine in te halen, maar die actie mislukte en ik viel. En dus kwam ik als vierde over de finish. Geen medaille, maar wel een goed gevoel. Ik was er maximaal voor gegaan, móest die risico’s nemen.
Banked slalom
Ook in de banked slalom moest ik mijn grenzen opzoeken. Anders geen podium. De andere dames zijn echt heel goed. Na de eerste run stond ik vierde, dus moest ik ik alles op alles zetten in de tweede run. Maar ik wilde te graag, zat niet goed met mijn lichaamsspanning en viel in de eerste bocht. Dat is het nadeel van mijn handicap: ik moet de grenzen van mijn spanning opzoeken, maar ga ik nét te ver, speelt mijn spasme op. Dat gebeurde nu ook.
Natuurlijk balen. Maar inmiddels – we zijn een paar weken verder – kan ik het relativeren en denken: het was super leerzaam. Ik weet nu nog beter waar mijn grenzen liggen en vooral: die grenzen liggen steeds hoger.
Renske.
