Afgelopen winter ben ik enorm gegroeid als atleet, heb ik veel geleerd en ben ik beter gaan boarden. De resultaten lieten dat nog niet zien en daardoor word ik dit seizoen niet financieel ondersteund door NOC*NSF. Toen ik dat eind mei te horen kreeg, was dat wel even slikken. Het gaf me iets om over na te denken, maar één ding was wel snel helder voor mij: ik ga door met snowboarden! Ik word er superblij van en doet veel goeds voor me. En ik wil volle bak blijven werken voor mijn doel: naar de Paralympische Spelen in 2022.
Het betekent wel dat ik deze winter weer mijn eigen centjes moet gaan verdienen en dat zo moet kunnen regelen dat ik in de winter naar de bergen kan voor mijn sport.
Basalt, het revalidatiecentrum waar ik ooit gerevalideerd heb, geeft mij die kans. Daar ben ik superblij mee. Het centrum ligt me na aan het hart en als communicatiemedewerker kan ik ook echt waardevolle dingen doen. Als ambassadeur voor de sport ben ik dagelijks bezig om te kijken hoe we mensen met een handicap meer in beweging kunnen krijgen. Met mijn ‘topsportpet’ kijk ik mee hoe we de revalidatie kunnen verbeteren.
Mijn krachttrainingen, conditietrainingen, crossovertrainingen en coachingsmomenten plan ik om die 20 uur werken heen. Een uitdaging voor mij; ik moet mijn tijd zo creatief en flexibel mogelijk indelen. En dat is met mijn handicap niet altijd even makkelijk. Inmiddels heb ik alles op orde.
Een keer in de week ben ik op Papendal om te trainen en de andere dagen train ik dicht bij huis bij Caesar Fitness. Bondscoach Frank Germann kwam deze zomer eens in de twee weken naar Den Haag om samen te trainen, waardoor ik ook meer betrokken blijf bij het team. En samen trainen is gewoon leuker! Superfijn!
Deze grote verandering heeft mij sterker gemaakt als mens. En ik ben ervan overtuigd dat het mij ook een betere snowboardster gaat maken.
