LEES VERDER
RENSKES BLOGS,
NIEUWS & UPDATES
Burton Step-ons: nieuwe bindingen die perfect bij me passen
Niet alleen mijn leven is veranderd, ik ben ook constant bezig met technische verbeteringen aan mijn materiaal. Dit seizoen is daar ook ruimte voor. We hebben deze winter Worldcups en Europacups, maar geen belangrijke toernooi, zoals een WK of Paralympische Spelen....
Drie keer brons in Landgraaf. Yes! Ik zit er meteen lekker in
Afgelopen zomer was anders, dat hebben jullie al kunnen lezen. Het vraagt meer van me om sport en werk te combineren. Dus was ik ook best zenuwachtig voor de eerste wedstrijden van het seizoen. Was ik fysiek klaar en vooral ook: was ik er mentaal klaar voor, was mijn...
Heerlijk om terug te zijn in de bergen
Wauw, wat was het gaaf om weer in de bergen te zijn. Twee jaar geleden was ik voor het laatst in Pitztal om te trainen en het voelde zó goed om terug te zijn. Ik was de eerste dag een beetje zenuwachtig om op mijn board te stappen, maar ik voelde gelijk het verschil...
Veel veranderingen in de zomer
Afgelopen winter ben ik enorm gegroeid als atleet, heb ik veel geleerd en ben ik beter gaan boarden. De resultaten lieten dat nog niet zien en daardoor word ik dit seizoen niet financieel ondersteund door NOC*NSF. Toen ik dat eind mei te horen kreeg, was dat wel even...
Zin in sneeuw: het is bijna zover!
Nog twee weken, dan mag ik ein-de-lijk weer naar de sneeuw. Ons eerste trainingskamp dit jaar is in Pitztal, in de Oostenrijkse Alpen. Er ligt al sneeuw op de gletsjers, dus kunnen we heel veel gaan boarden, heb ik zin om nieuw materiaal te testen, me voor te bereiden...
Een week lang ‘girls only’ boarden in Landgraaf
Met veertien meiden uit verschillende landen een week lang boarden in SnowWorld Landgraaf. Het eerste ‘Adaptive Board Chicks trainingskamp’ was een groot succes! Gaaf om te zien dat een idee dat we zelf bedacht hebben, zo’n succes wordt. Mijn trainingsmaatje Lisa...
GameChanger Tokyo 2020: grenzen zijn geen grenzen
Ik mocht vandaag mijn verhaal vertellen aan een Japanse delegatie die Den Haag bezoekt in het kader van het Game Changer project van NOC*NSF. Op die manier wil NOC*NSF bewust bijdragen aan de nalatenschap van de Paralympische Spelen. De delegatie bezocht onder...
100 keer vallen, 101 keer opstaan
De afgelopen winter was een geslaagd seizoen. Ik ben zoveel fysiek als mentaal onwijs gegroeid. Ik heb ontdekt wat goed is voor me en weet nu steeds beter wat werkt voor mij en waar mijn krachten liggen. Ik heb zelf de regie en de controle. Mijn pad naar succes is...
Twee keer brons in de World Cup!
De allerlaatste race van het seizoen is geweest. Die was tijdens de World Cup in het Zweedse Klövsjö. Supertrots dat ik daar brons heb gewonnen in het algemeen wereldbekerklassement snowboardcross ! Derde over het hele seizoen! En ook in het klassement over SBX...
WK in Pyhä: Ik ben er maximaal voor gegaan
Vier meiden tegelijk in de course. Dat was het idee voor de WK-finale in Finland. Tot nu toe was het 1 tegen 1, nu zouden we next level gaan racen. Door een sneeuwstorm en stroomuitval hadden we geen fatsoenlijke training gehad, maar toch... Het is gewoon waar de...
“Na mijn herseninfarct voelde ik me anders dan anderen. Ik kon door mijn hersenletsel niet meer zo goed meekomen, was wat onhandig en kon me niet zo goed concentreren. Van een scorende spits degradeerde ik in mijn hockeyteam ineens tot een keeper die het moeilijk heeft met hoge ballen. En ja, er werd over me gepraat achter mijn rug om. Ik sloot mezelf steeds meer af, maar meer en meer groeide ook het gevoel: ik zal jullie eens laten zíen wat ik nog kan!
Renske (rechts) tijdens één van haar eerste snowboardvakanties
ONGELUK
Toen ik op mijn vijftiende een fietsongeluk kreeg, ontstond gek genoeg voor het eerst een sportief doel: ik wilde zo snel mogelijk revalideren, want het jaar erop moest ik wel weer mee op wintersportvakantie. Snowboarden, dáár leefde ik voor. Daar kon ik een heel jaar voor trainen, kon ik me helemaal in verliezen. Waarom? Ik was er goed in! Het was iets waarin ik kon uitblinken. Ik was ineens als eerste beneden. Snowboarden ging – en gaat – prima met mijn handicap.
TOPSPORT
Bij toeval ontdekte ik de topsportwereld van paralympisch snowboarden. Met wedstrijden, trainingen en een team waar ik me bij mocht aansluiten. Ik had mezelf een weg gepionierd door sport en school, maar nu hoefde ik het wiel níet zelf uit te vinden, kon ik het pad volgen dat anderen hadden uitgezet. Dat was even heerlijk. Maar al snel werd duidelijk: ook hier moet ik zelf uitzoeken wat goed voor me is. Want niemand heeft dezelfde handicap. Ik heb niet alleen een been en arm die niet goed functioneren, maar ook nog dat niet-aangeboren hersenletsel. Je ziet er niks van, maar ik heb het wel. Ik kan het wel negeren, maar dan komt het keihard terug in trainingen en wedstrijden.
Renske in actie op de banked slalom in SnowWorld Landgraaf.
Gelukkig ben ik geen volgzaam schaapje. Dat kan ik niet. Ik móet een pionier zijn. Dat ben ik altijd al geweest. Voor mijn kleine broertjes en zusje, op school, in mijn studies, in mijn werk en in mijn leven. Keer op keer wilde ik bewijzen dat ik iets wél kan, als de hele wereld zegt van niet. Daardoor ben ik geworden wie ik ben, ben ik gekomen waar ik nu sta. Als mens en als snowboarder. Vierde plaatsen op wereldkampioenschappen en Paralympische Spelen; ik hoor bij de wereldtop.
AMBITIE
Ik heb twee keer aan de Paralympische Spelen mee mogen doen. Een medaille zat er zowel in Pyeongchang (2018) als Beijing (2022) helaas niet in. Het had een fantastische bekroning geweest van mijn topsportcarrière, maar slecht een stapje naar mijn droom. Die is veel groter. Een paralympische medaille zou mijn verhaal nóg meer kracht bijzetten, maar is niet leidend.
Anderen inspireren, leren en motiveren tijdens ons eerste Adaptive Board Chicks trainingskamp.
PIONIER
Veel belangrijker nog dan welke medaille ook, is dat ik een voorbeeld wil zijn. Ik weet hoe het is om je machteloos te voelen; ik heb diepe dalen gezien. En door het snowboarden heb ik ingezien dat ik wél iets kan; dat ik wél ergens goed in kan zijn. Ik wil anderen laten zien dat ik hetzelfde heb meegemaakt en zij ook – mét hun handicap – van alles kunnen bereiken. Ik wil het pad voor ze uitzetten, zodat zij heel even een volgzaam schaapje mogen zijn. Om daarna, zelf als pionier, te kunnen stralen.
Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher
MIJN PARTNERS
