Wat ik dit seizoen het allerliefste wilde, is gelukt: ik heb in Hochfügen voldaan aan de kwalificatie-eisen voor de Paralympische Spelen in Beijing. Te gek dat dit al voor het nieuwe jaar gelukt is. Zo fijn om te voelen dat ik gewoon nog bij de wereldtop hoor én dat ik me straks in maart op het allerhoogste podium mag laten zien. Op de banked slalom in Oostenrijk werd ik tweede en derde. Dat is mijn beste resultaat van het jaar en voldoende voor een paralympisch ticket.

En ik moet zeggen: het was een hell of a ride. Pfoe. Na de teleurstellende resultaten in Landgraaf heb ik best getwijfeld of ik ooit weer bij de top zou komen. Het internationale veld was zó goed geworden en ik bleef daar een beetje achter. Maar ik heb me herpakt, de World Cup in Finland was een mooie tussenstop, waarbij ik voor het eerst in lange tijd weer een ‘big final’ mocht rijden en in Hochfügen viel alles op zijn plek.

Eerst was het nog onzeker of er überhaupt genoeg vrouwen aan de start zouden staan voor een geldig kwalificatiemoment, maar een dag voor de eerste race bleek dat wel het geval. En op de laatste trainingsdag heb ik een enorme stap gezet. Ik had de lijn gevonden die ik wilde rijden, voelde hoe ik het verschil kon maken in de course. Natuurlijk wilde ik weten hoe ik ervoor stond ten opzichte van de andere meiden, maar daar moest ik niet aan denken; het ging alleen om mijn taak. En dat lukte. Met een derde plaats had ik al een halve kwalificatie voor Beijing op zak.

In de tweede race was ik ruim drie seconden sneller. Ik had de aanwijzingen van mijn coach goed opgevolgd, wat ook een superfijn idee is: ik ben dus coachbaar! Ik kan de informatie die ik krijg op mijn board overbrengen – mét resultaat. En mijn tijd was genoeg voor zilver, achter teamgenootje Lisa Bunschoten. En zilver was weer genoeg voor een hele kwalificatie voor Beijing. Op de banked slalom heb ik mijn ticket binnen, na de jaarwisseling zou het te gek zijn op ook op de snowboardcross een ticket te veroveren op de WK in Noorwegen of de World Cup in Zweden. Maar voor nu ben ik gewoon superblij. Het harde werken van de afgelopen jaren is niet voor niks geweest!

Share This